Σπίτι στην καρδιά

Αγαπητοί δικαστές, αγαπητή οικογένεια, καλησπέρα:

Ονομάζομαι Daishali από το Sunshine Bar και το θέμα της σημερινής ομιλίας είναι: Σπίτι στην καρδιά.

Ο χρόνος περνάει γρήγορα, έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που εντάχθηκα στην εταιρεία, και η σκηνή της ένταξής μου στη μεγάλη οικογένεια του Τενγκ Τε θυμάται ακόμα έντονα.

Ο σύζυγός μου ήρθε στην εταιρεία νωρίτερα από εμένα, η αρχική του πρόθεση είναι να είναι κοντά στο σπίτι, να φροντίζει τους ηλικιωμένους και τα παιδιά στην οικογένεια. Επίσης, εξαιτίας αυτού με πείθει να επιστρέψω και να μην θέλω να χωριστώ στην οικογένεια. Στην αρχή, η καρδιά μου ήταν πολύ ανθεκτική και απρόθυμη, και μαλώναμε συνεχώς για τη δουλειά. Η τελευταία μου δουλειά ήταν σε ένα εργοστάσιο στο Ξιαμέν, όπου εργάστηκα για οκτώ χρόνια. Πόσα χρόνια μπορεί να έχει κάποιος στη ζωή του; Η νεότητά μου, οι αναμνήσεις μου, είναι σε αυτά τα 8 χρόνια, έχω ήδη ερωτευτεί αυτή τη δουλειά και την κάνω εδώ και 8 χρόνια. Στα μάτια της οικογένειάς μου, αυτή η δουλειά είναι πολύ δύσκολη, επειδή πρέπει να ξυπνάω στις τέσσερις το πρωί κάθε μέρα, όταν όλοι κοιμούνται ακόμα, είμαι ήδη αφοσιωμένη στη δουλειά. Αν και πολύ απασχολημένη και σκληρή, αλλά γεμάτη. Λόγω της επιμονής και της επιμελούς εργασιακής μου στάσης, προήχθη από απλή υπάλληλος σε προϊσταμένη σε λιγότερο από τρία χρόνια.

Μέχρι την έκτη μέρα της Πρωτοχρονιάς του 2018, ο πατέρας μου έφυγε βιαστικά, αλλά δεν κατάφερα να επιστρέψω για να τον δω για τελευταία φορά. Μέχρι στιγμής, η καρδιά μου είναι ακόμα γεμάτη τύψεις και τύψεις, και η αναχώρηση του πατέρα μου με δυσκολεύει να την αφήσω. Με τα χρόνια, λόγω της δουλειάς μου, δεν συνόδευσα ποτέ ηλικιωμένους και παιδιά, ούτε φρόντισα την οικογένειά μου, συμπεριλαμβανομένου του συζύγου μου, για τον οποίο σπάνια νοιαζόμουν. Ήμουν νέα και αφελής, και ένιωθα πόσο χαρούμενη ήμουν, και τώρα συνειδητοποίησα την αλήθεια του «ο γιος θέλει να μεγαλώσει και ο γονιός δεν είναι εκεί». Μετά από σκέψη, μπήκα σε καλή διάθεση, αποχαιρέτησα το αρχικό εργοστάσιο και τη δουλειά που με συνόδευε για 8 χρόνια, και πάτησα το πόδι μου στο δρόμο της επιστροφής στον άντρα και τα παιδιά μου. Ήρθα στο Τέντερ, γνώρισα τους πάντες. Υποθέτω ότι ήμουν τυχερή. Ήταν μια ευλογία μεταμφιεσμένη. Όλες οι απώλειες επιστρέφουν με έναν άλλο τρόπο. Γιατί εδώ γνώρισα ζεστούς ανθρώπους.

Η προηγούμενη δουλειά είναι πραγματικά βαρετή, σαν το μηχάνημα στη γραμμή συναρμολόγησης, που επαναλαμβάνει την ίδια δουλειά κάθε μέρα, μετά τη δουλειά η ώρα είναι για φαγητό και ύπνο. Όταν επέστρεψα για πρώτη φορά, ένιωσα ότι το εργοστάσιο έπρεπε να είναι το ίδιο, χωρίς ψευδαισθήσεις και προσδοκίες. Όταν μόλις ξεκίνησα τη δουλειά μου, ήμουν μπερδεμένη, αβοήθητη και κάποτε σκέφτηκα να τα παρατήσω. Με την πρώτη ματιά στην Τζέιν, σκέφτηκα ότι μπορεί να μην ήταν πολύ εύκολο να τα πάω καλά μαζί της και δεν υπήρξε περαιτέρω επαφή. Αργότερα, όταν ήρθε να μας στηρίξει, αφού τα πήγαμε καλύτερα, σκέφτηκα ότι η Τζέιν ήταν μια πολύ ζεστή και ευγενική μικρή αδερφή. Αφού γνώρισα τον Γιανγκ μου, μου παρέδωσε προσωπικά το φάρμακο και μου είπε λεπτομερώς πώς να το παίρνω. Επίσης, μέσα από αυτό το περιστατικό, μπόρεσα να καταλάβω ότι δεν μπορείς να κρίνεις άμεσα το αποτέλεσμα με το δικό σου διαισθητικό συναίσθημα, αλλά πρέπει να το καταλάβεις βαθιά πριν δώσεις μια απάντηση. Μετά από μια περίοδο προσαρμογής, αν και είναι ένα εργοστάσιο, η αίσθηση του Τενγκ Τε είναι πραγματικά εντελώς διαφορετική. Οι συνάδελφοι στο εργαστήριο, είτε στο τμήμα είτε όχι, δεν είναι πολύ σαφείς, είναι πολύ ενθουσιώδεις και εξυπηρετικοί, και μου έχουν προσφέρει μεγάλη βοήθεια στην εργασία και τη ζωή, ώστε να μπορέσω να ενταχθώ γρήγορα σε αυτή τη μεγάλη οικογένεια.

Ποτέ δεν πίστευα ότι μια μέρα θα κρατούσα το χέρι του συζύγου μου και θα εμφανιζόμουν στη σκηνή με ασορτί ρούχα. Αυτή η εμπειρία έδωσε ένα εντελώς διαφορετικό χρώμα στην πορεία της ζωής μας. Η ετήσια συνάντηση είναι η αποκρυστάλλωση της σκληρής δουλειάς όλων, ο προγραμματισμός από την αρχή, η επανάληψη της εκπαίδευσης, η λεπτομερής πρόβα, ώστε να νιώσω πλήρως τις προθέσεις της εταιρείας, να νιώσω τη δύναμη της ομάδας. Για πρώτη φορά, σοκαρίστηκα βαθιά από τη συνοχή των συναδέλφων μου. Την κρίσιμη στιγμή που η ετήσια συνάντηση επρόκειτο να ξεκινήσει, ξέσπασε η επιδημία και οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου ήταν ο Yang, οπότε σκεφτήκαμε ότι η ετήσια συνάντηση έπρεπε να ακυρωθεί. Ωστόσο, ο Qiu μας οδηγούσε πάντα να ξεπερνάμε τις δυσκολίες με τις πράξεις και την επιμονή του, πρωτοστατώντας στον χορό και στις ομιλίες. Ακόμα κι αν η φωνή χαθεί και ο πυρετός είναι υψηλός, δεν έχουμε υποχώρηση. Με έναν τέτοιο ηγέτη, έχουμε μεγαλύτερο κίνητρο να προχωρήσουμε. Αυτή η οπτική γιορτή ολοκληρώθηκε με επιτυχία χάρη στην κοινή επιμονή και τις προσπάθειες όλων.

Θυμάστε τους μεγάλους κόκκινους φακέλους που λάβαμε πριν από χρόνια;! Μιλώντας με τους πρώην συναδέλφους μου, ζηλεύω, θυμάμαι ακόμα τον κόκκινο φάκελο που έγραφε: «Φέρτε αγάπη στο σπίτι, σας ευχαριστούμε που καλλιεργήσατε ένα τόσο εξαιρετικό ταλέντο για την εταιρεία», η εταιρεία μας άφησε να φέρουμε αυτή τη βαριά αγάπη πίσω στους γονείς στο σπίτι. Οι μεγαλύτεροι είναι πολύ συγκινημένοι, επειδή η εταιρεία δεν ενδιαφέρεται μόνο για εμάς, αλλά και για την οικογένειά μας. Οι γονείς συχνά μας λένε να είμαστε ευγνώμονες, να είμαστε σκληροί, αυτό που μπορούμε να ανταποδώσουμε στην εταιρεία είναι να δουλέψουμε σκληρά.

Το Τέντερ είναι το σπίτι μου, γεμάτο ζέστη, γεμάτο ενέργεια, αλλά και γεμάτο αγάπη. Θέλω να ρωτήσω την οικογένεια που κάθεται εδώ, νιώθετε το ίδιο; Αν είναι χρήσιμο, παρακαλώ σηκωθείτε όρθιοι και δώστε το θερμότερο χειροκρότημα στον Πρόεδρό μας Τσιου. Σας ευχαριστώ όλους. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Είμαι ο Ντάσιελ από το Σάνι Μπαρ. Ευχαριστώ!